Over voortschrijdend inzicht en van mening veranderen

Laatst werd ik op Twitter in een discussie gezogen over het veranderen van je mening door de jaren heen. Veel mensen lijken van mening te zijn dat je, als je eenmaal in je verleden iets hebt verkondigd of iets hebt gedaan, altijd diezelfde mening toebedeeld blijft. Dat je altijd diezelfde persoon bent. Je lijkt niet te mogen terugkomen op eerder uitspraken en het idee dat mensen zich ontwikkelen en groeien is in deze discussies al helemaal uit den boze. Wat absurd is natuurlijk, want de schoonheid van ouder worden is juist dat je meer inzicht krijgt en meer ervaring hebt in het algemeen. Daarom vind ik de term ‘voortschrijdend inzicht’ zo prachtig. Simpel gezegd betekent het dat je een mening bijstelt onder invloed van nieuwe ontwikkelingen. Het betekent dat je het recht hebt om van gedachten te veranderen wanneer je nieuwe informatie krijgt of zaken vanuit een nieuwe invalshoek bekijkt. Het betekent eigenlijk dus dat je vandaag wijzer bent dan gisteren en dat je morgen wijzer bent dan vandaag. Zo ben ik door de jaren heen flink wat wijzer geworden en ben ik over veel zaken radicaal van gedachten veranderd. Wat mij betreft ten goede. Dit door voortschrijdend inzicht: omdat ik heb geluisterd naar anderen, boeken en documentaires heb verslonden, mijn ogen heb open gehouden en vooral veel heb geleerd van anderen die meer wisten dan ik op dat moment. Vandaag deel ik graag een aantal zaken waar ik door de jaren heen mijn mening over heb bijgesteld.

Zwarte Piet

Ik vind het tegenwoordig erg om toe te moeten geven, maar ook ik was jaren geleden van mening dat de discussie rondom Zwarte Piet grote onzin was. In mijn studententijd (we spreken over zo’n 8 jaar geleden) maakte in tijdens mijn studie Sociologie kennis met de discussie rondom Zwarte Piet. Ik vond toentertijd de discussie onzin en ik was zelfs verontwaardigd dat ik werd bestempeld als racist omdat ik, nu ik beter zou moeten weten, nog steeds voorstander van Zwarte Piet was. De discussie heeft me echter nooit losgelaten en door jarenlang te luisteren naar de ervaringen van anderen en te beseffen dat ik, als blanke Nederlander, nooit zal kunnen oordelen over of Zwarte Piet wel of niet racistisch is, ben ik niet lang na dat college compleet van mening veranderd. Het Sinterklaasfeest is door de jaren heen al vaker van vorm veranderd. De kinderen weten helemaal niets meer over de functie van de roe en vrezen de zak van Sinterklaas al jaren niet meer. De liedjes zijn aangepast naar deze tijd en de Pieten tijdens het feest hebben hippe namen en functies die helemaal aansluiten bij de belevingswereld van de kinderen. Daarom snap ik ook echt niet waarom een kleurverandering van Piet een aantasting van dit volksfeest en deze traditie is. De kinderen vinden het niet erg en het feest heeft er verder niet onder te lijden, dus waarom zijn we nog niet overgestapt op de Roetveegpiet? In plaats daarvan hebben we liever een jaarlijkse discussie die maanden duurt en accepteren we het dat een leuke optocht voor kinderen wordt getransformeerd in een slagveld. Ik zal nooit begrijpen waarom we na al deze jaren discussie nog geen water bij de wijn kunnen doen en waarom er met zoveel agressie, afkeer en (latent) racisme wordt gereageerd op mensen die verkondigen dat Zwarte Piet racisme is. Juist door deze reacties blijkt ‘Zwarte Piet is Racisme’ elk jaar weer bevestigd te worden en de redenen voor een verandering van het feest stapelen zich op. Ik hoop dat meer mensen openstaan voor verandering en bereid zijn te luisteren, écht te luisteren, naar de ervaringen en kennis van mensen die zich hier al jaren met hart en ziel voor inzetten. Dat doen mensen namelijk niet voor niets.V

Veganisme

Tot zo’n 3 jaar geleden was ik een vlees- en viseter. In mijn jeugd kreeg ik standaard ‘s avonds een bord met aardappelen, groente en vlees voorgeschoteld en ik vond niets lekkerder dan lunchen met karbonades of snacken met kipkluifjes. Ik was groot fan van Kentucky Fried Chicken en zelfs toen ik op mijzelf woonde, bereidde ik nog dagelijks vlees voor mijzelf. Geleidelijk aan leerde ik meer over voeding en gezondheid en paste ik steeds meer mijn eetpatroon aan. Ik ging meer groente en fruit eten en ik begon ook te beseffen dat zoveel vlees en vis helemaal niet nodig was. Door mij steeds meer te verdiepen hierin, ontdekte ik ook de niet zo duurzame kanten van de vleesindustrie. De weerstand tegen vlees werd steeds groter en na een aantal jaren flexitariër te zijn geweest, besloot ik helemaal te stoppen met het eten van vlees en vis tijdens mijn tweede zwangerschap. Het stond me allemaal zo tegen dat ik het niet eens meer lekker vond en ik heb het sinds die tijd ook niet meer gemist. Ondanks dat ik al jaren vegetariër ben, vond ik veganisme lange tijd erg ver gaan. In mijn directe omgeving was ik lange tijd ook de enige vegetariër en hier werd ook niet altijd even positief gereageerd op mijn groeiende afkeer van dierlijke producten. Toch ben ik nooit gestopt met het aanpassen van mijn eetpatroon en ben ik, door me er jarenlang in te verdiepen, veel milder en realistischer geworden over veganisme. Ik zie het niet langer meer als iets heel extreems, ik vind het juist een erg logische stap en verreweg het meest duurzame eetpatroon. Ik zie mijn vegetarische eetpatroon dan nu ook zeker niet meer als eindstation, maar juist als tussenstation naar veganisme. Net als bij het vegetarisch eten, pas ik mijn eetpatroon nu geleidelijk aan richting een meer veganistisch eetpatroon. Dit vind ik niet altijd even eenvoudig, maar ik weet dat je door experimenteren in de keuken, gewenning en inspiratie steeds meer ontdekt hoe je op positieve manier steeds meer stappen kunt zetten richting het veganisme.

Zijn er dingen waar jij met de jaren meer over hebt geleerd en waar je nu drastisch over van mening bent veranderd?